Awel vrijdag was het zover, nadat we met drie heren bewezen hadden beneden budget in te kunnen kopen voor het weekend was het ’s middags Assen en Dieverbrug enKarin inladen en op naar Holwerd. Edward had de tomtom van schoonvaders geleend, verrijden we ons niet en komen we niet te laat bij de boot toch? Echter vlak voor Leek kwam Marloes met de mededeling dat er een file van 15 km tussen Leek en Drachten stond had ze net gehoord op de radio. Terwijl overal remlichten oplichten, reden we net de laatste afslag voor de file voorbij. Dusss.
Verzachtende omstandigheid: Marloes heeft in haar eentje het hele weekend voor drie zitten spelen, omdat Mirjam (cornet) en Nicolle (DVD opname) andere verplichtingen hadden. It’s a tough life. Bleek vervolgens ook nog dat de fileomzeilingsmogelijkheid van Tomtom nog uitstond, tsja.
Gelukkig maar 10 minuten oponthoud. Na in Holwerd even een schijnbeweging bij de toerit van de boot te hebben gemaakt en een aangenaam gesprek met de immer vriendelijke medewerkers van Wagenborg, konden de kar en bus volgeladen worden met toeters en bagage en ging de komplete band de boot in.
Op Ameland bleek maar weer eens het nut van het hebben van een bus, terwijl de band in de regen naar de kampeerboerderij fietste kon ondergetekende droog en snel richting de Boerenzwaluw rijden. Nadeel van een bus is dat je dus alleen kunt beginnen uit te pakken echter de familie Boeve, steun en toeverlaten van de martini, was aanwezig. Na snel de spullen te hebben uitgepakt en een slok koffie te hebben genomen moest er direct gerepeteerd worden (muziek). Van half acht tot kwart over elf is er gerepeteerd. Dit terwijl het in de boerderij naast ons waar Oenkerk A studieweekend had al lang rustig was. Dat ze er waren was handig want dan kun je als slagwerksectie bij problemen op elkaar terugvallen. Zo leende Anneke even een tangetje van het slagwerk van Oenkerk om iets aan te draaien. Het aandraaien lukte echter het tangetje lag in tweeen, zo zijn slagwerkers dan ook wel weer. Waar gebeukt wordt vallen spaanders.
De avond was voor sommigen over en voor anderen net begonnen. Er werd nog even geevalueerd en er ontstond een nieuw clubje kaarters die het paren (maken) beoefenden. De diehards (21-ers) lagen er om 4 uur in. De rest eerder. Zaterdagmorgen hadden de cornetten en alten als eerste sectierepetitie gelukkig. Het groot koper kon het embouchure laten ontwaken en op zoek gaan naar rust en kracht op het strand.
Na de sectierepetitie groot koper was het even een boterham eten en vervolgens als een speer verder met de tutti repetitie. Wederom was het alweer stil in de boerderij naast ons, hoe worden die lui toch zo goed vraag je je af…
Mirjam had via haar zwager (iedereen is familie van elkaar op Ameland) eigenaar van een restaurant eten geregeld, dit bleek ontzettend goed te zijn. Twee soorten pasta met sla erbij.
Slecht voor de ademsteun zullen we maar zeggen.
Des avonds wachtte ons nog een concert jawel, tezamen met Canite Tuba de Amelander brassband en doedelzakkapel en Oenkerk A. Dit greep plaats in de hal van de camping die gort en gort droog was (voor de leek: totaal geen akoestiek had).
Canite tuba beet de spits afmet als dirigent de vader van Mirjam (alt). Knap dat je op een eiland van maar 3000 inwoners zo’n band en doedelzakband bij elkaar kunt schrapen. Er is dan ook nog een fanfare, 3 voetbalclubs etc etc. Na enkele hoogtepunten uit hedendaagse en wat oudere gouwe ouwe uit de popmuziek en brassbandrepertoire was het onze beurt. Na de tuttirepetitie hadden we wel een goed gevoel over het stuk maar geen embouchure meer, wat zich wreekte tijdens de uitvoering. Rieks vond het een “nuttig” optreden. We stonden weer met beide benen stevig op de grond. Oenkerk A speelde vervolgens nog een paar nummers en hun NBK werk, waar de componist zichweer helemaal te buiten is gegaan aan het strooien met noten en moeilijke inzetjes etc. Wel mooi stuk overigens vooral het slot. De zaterdagavond van het NBK belooft net als de zaterdagmorgen donders mooi te worden.
Na het concert was het feest in de hal met life muziek onder leiding van wederom de vader van Mirjam die niet alleen dirigeert maar ook trompet en keyboard speelt.Terwijl Oenkerk alweer rustig was nam de Martini de dansvloer over en zelfs Albert, Sylva en ondergetekende waagden zich op de dansvloer.Vervolgens infiltreerden Marcel (leende even een trombone) en Steven (leende even een trompet) en Rieks (leende even het keyboard) in de band. Waarop de concertzaal van de camping nooit meer de oude zal worden. Zeker toen om 12 uur Willem Bruins verjaardag gevierd ging worden was het een vrijwel kompleet martinifeestje geworden.Er werd behoorlijk ingenomen en enkele leden van de martini waren redelijk toeter (zelfs een slagwerker) maar dat mocht de pret niet drukken.
Na het laatste nummer van de donders goede band ging het terug naar de kampeerboerderij, alwaar nog even doorgekeet werd met als hoogtepunt de act van Marcel en Willem met de klerenhanger, verder geen commentaar.
De volgende ochtend was dichterbij dan de nacht toen iedereen op z’n nest lag. Dus opstaan was voor enkelen enigszins moeilijk…..In de boerderij van Oenkerk was het alweer rustig. Het was opruimen en inpakken en de meeste martinezen vertrokken met de boot van half een. De bus bleek wederom handig voor het vervoer van toeters etc. en het vervoeren van de uitwuivers. Echter het waaide als de ziekte en het was koud. Terwijl de uitzwaaiers een beginnende longontsteking opliepen zat de martini lekker warm onderdek aan de koffie, alleen Rieks en Marcel voorkwamen een zwaaikater. Het gezin Boeve vertrok om half drie en Assen en Dieverbrug en Karin gingen met de boot van half vijf en kon de rust weerkeren op Ameland. Tot volgend jaar, want dan komen we terug!
Even een tussenstand:
– stellen gevormd:nee
– stellen uit elkaar:nee
– paren maken:Mineke en Marieke winnaars
– 21-enalleen verliezers
– slagwerk gesneuveld:tangetje van Oenkerk
– drumstokken doormidden:niet
– Klaas stem weg :ja
– Marcel door het lint: ja
– stunt van Willem:ja
– andere bands weggeblazen:ja 1.
– Mirjambedankt voor het regelen van het weekend
Het was fantastisch.
Bastrombone